Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Η τούνδρα


Χαϊδεύω το πνεύμα σου κι ας είναι στα βαθιά,
παραμονεύω το όνειρο και το ρίχνω στο κύμα,
θάλασσα χρυσαλλίδα, γυναίκας αγαθά,
ο λευκός χάρτης νόμος σου και της γης σου το βήμα.

Αναχαίτισες λήσταρχους στων προεστών το βλέμμα,
ρήτορες σε δεξίωση αγαλμάτων προείδες,
κι αν κύλισε η πίστη σου στο πληγωμένο αίμα,
δεν άφησες την τούνδρα μας για εύκρατες πατρίδες.

Ελίσσεται η ευοίωνη επάνοδος της χώρας,
μα ανεμίζεις τις στάχτες τους σε όραμα αλμυρό,
ανάσας υπερκορεσμός στις κρύες στάλες μπόρας,
μα κυνισμούς παρέλυσες και νεύμα λιπαρό.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου