Στροφή βιωματική τους αλλάζεις τα χνώτα,
ακάνθινο κομμάτι τρόπου εμμένεις να ματώνεις,
τους μασκοφόρους έπαιξαν κοντά σε παιδιά φώτα
και έρημο κρυφτό, τα δάκρυα ανεμώνης.
Μα ένα το χρυσάνθεμο κι η έναστρη στην πίστη,
μας αγκαλιάζουν μακριά από ασυμμετρίες,
από εντροπίες χαοτικές σε αγγελιοφόρο κύστη,
μας γεμίζουν με ένυδρα φιλιά και γεωμετρίες.
Στη σκέψη μας ηλίανθος με θεϊκή λατρεία,
το μέλλον όχι στα άγραφα μα σε πλεγμένη μοίρα,
το σύστημα αθάνατο με άκρα δεκατρία
κι ο χρόνος που μας κράτησε, δάδα σε φίλια χείρα.
Μικρό λευκό γαρύφαλλο μας χάρισε η ανάγκη,
να αντανακλά αγνότητες που τρέχουν στη νυχτιά σου,
κι αν δεν πετάει στην αξία χάρτινο αεροπλανάκι,
θα αγναντεύω άνθη στην ακριβή μυρτιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου