Της προσδοκίας θάνατος μου χτύπησε την πόρτα,
η μαύρη απογοήτευση με φλεγόμενο βέλο,
βαρύς και ο καπνός της μισής ανεπάρκειας
σε τραγωδία ανεβαίνει που να βλέπω δε θέλω.
Ο δρόμος ξανά στα μισά κι ο νους εγκαταλείπει,
το ύψος σκαρφαλώματος πολλάκις πια γνωστό,
η ελπίδα μου χωρίς σχοινιά κι ο κίνδυνος δε λείπει
να πέσει πλέον μόνιμα σε θεριστή ιστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου