Σκονισμένο ξόμπλι

Πατριωτικά ορμώμενοι μα προσφορές κοιτάζουν,
κοστίζει η εμπιστοσύνη μας το χρόνο μιας ζωής,
ισόβια θα φθείρεται το όραμα που σκιάζουν,
σ' ένα ακριβό πόντιουμ ο βούρκος μιας βοής. 

Δε θα κοπάσει ο ίκτερος της κιτρινιάρας ώρας,

μην πιάνεσαι απ' την κουπαστή σε στάση πληρωμής,

το βουρκωμένο τάλαντο μιας πονεμένης χώρας

πενθεί τη μάνα τσέπη του που τρύπησε νωρίς.

Σαν άδραξες την έρημη, την αποφράδα μέρα,

τα ξόμπλια της ανάδειξε μέχρι να βρει ουρανό,

το σκονισμένο κέντημα φώτισέ το στον ήλιο

και τη θολή αντάρα σου σε βλέμμα γηραιό.

Βρες το τιμόνι που έλειψε, τη γηγενή μας μοίρα,

τη βούληση οδήγησε μακριά απ' τη σκλαβιά,

μασκαρεμένα πρότυπα δε συγχωρεί η πείρα,

από τσουκάλι απόρρητο δεν έφαγαν παιδιά.