Ο εγκέφαλος ερμηνεύει την πραγματικότητα ενός λογικού πυρήνα βάσει των νοητικών δυνατοτήτων του αλλά και επηρεαζόμενος από υπάρχουσες αποθηκευμένες γνώσεις σχετικές με το θέμα. Όσο λιγότερες οι γνώσεις τόσο πιθανότερο είναι το συμπέρασμα που θα εκμαιευτεί σχετικά με το πρόσωπο του θέματος να μην συμφωνεί με την πραγματικότητα. Επίσης, όσο μεγαλύτερη η άγνοια τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες το άτομο να δράσει συναισθηματικά υποστηρίζοντας την άποψή του, δεδομένης της απουσίας ανατροπών της πραγματικότητάς του από εισερχόμενες γνώσεις με αποτέλεσμα, απουσίας τέτοιων εμπειριών, την έντονη πεποίθηση για την αξιοπιστία της αλήθειας που γνωρίζει και την υποστήριξη αυτής. Ο συγκερασμός οπτικής βάσει πνευματικών δυνατοτήτων και παρόντων γνώσεων δημιουργεί ένα σφιχτοδεμένο ακέραιο κράμα που προτείνει στη συνειδητότητα μια πειστική αλήθεια, βεβαίως υποκειμενική. Μπορούμε να αυξήσουμε την αξιοπιστία του συμπεράσματος και την αντικειμενικότητα της άποψης αλλάζοντας την ανεξάρτητη μεταβλητή στο κράμα, την ποσότητα των γνώσεων, δηλαδή, των σχετικών με το θέμα. Η επιτυχία, βέβαια, του εγχειρήματος αυτού εξαρτάται από το περιεχόμενο των γνώσεων. Οι πνευματικοί ορίζοντες διευρύνονται από την προσθήκη νέων γνώσεων με τα ενδογενή συμπεράσματα της προσωπικής οπτικής σχετικά με την υπάρχουσα πραγματικότητα να αλλάζουν, εξού και ο ορισμός της οπτικής ως εξαρτημένης από τις γνώσεις μεταβλητής. Το μακροπρόθεσμο πλεονέκτημα της διαχρονικής κατ' επανάληψη προσθήκης γνώσεων, της κατ' επανάληψη προσθήκης λογικών μοναδικών ιδιοσυχνοτήτων λογικών πυρήνων και λογικών δεδομένων είναι η δημιουργία ευρύτερης, σφαιρικότερης οπτικής για τα καθέκαστα μέσω των ενδογενών ανατροπών στα δομικά στοιχεία της υπάρχουσας πραγματικότητας και μια ετοιμότητα / υποψία καθώς και, πολλές φορές, λογική, αναλυτική διάθεση απέναντι σε νέα δεδομένα, με αποτέλεσμα την αυτόματη κατανόηση της πολυπλοκότητας των αποχρώσεων της αλήθειας στις περισσότερες καταστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου