Ηλιαχτίδα

Κοινή σιωπή, πικρή ρωγμή στα σπλάχνα,

δεν προσδοκάς την ανθρωπιά.

Αναζήτηση μόνη, αρκεί, να ζωντανέψει

το σθένος της ημέρας, ω φως στον αγέρα,

Απόλλωνά μου, κριτή.

Μα όπως στηρίζει ξάφνου η ελπίδα την καρδιά,

όπως γεμίζει η πέτρα την παλιά ξερολιθιά,

τα δυο φιλιά μας μένουν να θυμίζουν

την ασύμμετρη χαρά, ηλιαχτίδα..

Όπως οι δυο αγάπες συντονίζουν τη ματιά,
όπως ο γέρος βρίσκει ακόμα την ανάγκη
να γελά, το μικρό ταξίδι της ζωής αγκαλιάζει
το μέγα της ψυχής, ηλιαχτίδα..

Κι όπως η θύμηση σκεπάζει τη λήθη, τη θηλειά,
όπως η ένωση των νιάτων το θάνατο αψηφά,
οι αντιστάσεις μένουν να ελέγχουν
τον αθάνατο καιρό, ηλιαχτίδα..