Έλλογο ον η μάσκα τους, μια θέρμη στ' όνομά τους,
τα βήματά τους στις σκιές με ένοχο παρόν.
Στα πέρατα του κόσμου τους η νόησή σου εμπαίζει,
στα τέρατα ο κόσμος τους κι η γη σου επιζών.
Σκληρή μου αναμόχλευση ανιχνεύεις την κρίση,
επαγωγή μου άμοιρη αυτόνομα δομείς.
Μονάκριβη ανάγκη μου ορίζεσαι από εκείνη,
πανάκριβη αγάπη μου το χρόνο μας θωρείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου