Σε άδειο δωμάτιο έγιναν σκονισμένες σκέψεις,
κακές συνήθειες, οκνηρία και καφές,
φαντάζεσαι ξανθά παράλια και ακτές
και συρρικνώνεις πια το μέλλον σου σε λέξεις.
Από το σπίτι βγαίνεις με άμοιρο σκοπό,
ξένες φιγούρες τριγυρίζουν τις στιγμές σου,
η κοινωνία απομυζεί πια τις αρχές σου
και καταβροχθίζεις σαν ον εντροπικό.
Η χώρα σε τυφώνα δίχως γυρισμό,
εσύ στη μέση ψάχνεις τις επιλογές σου,
η ανεργία δαγκώνει τις λίγες χαρές σου
η προδοσία τους τρέχει δίχως δισταγμό.
Σόου πλυμένα και κρυφή αλητεία
παρακινούνται από τον ίδιο οχετό,
μια μηχανή που ανακυκλώνει οδυρμό
κι εσύ να ισορροπείς σε αδύνατη πορεία.
Το μέλλον αν γράψει υπέρ μας ή κατά
το υφαίνει η μοίρα μόνο με άθραυστα σχοινιά,
ο νους της ανθρωπότητας ας λέει στην καρδιά
με θάρρητα να πράξει στο πριν και το μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου