Το αγόρι

Κάποτε ένα μικρό αγόρι πάγωσε το χρόνο,

παίζοντας με ρολόγια μιας θεϊκής κοψιάς.

Κάποτε τα παιχνίδια του ήσαν άγνωστοι κόσμοι,

χαμόγελο στο αίνιγμα μιας μαγικής θωριάς.

Κάποτε τα ουράνια γονάτισαν για λίγο,

για να μπορεί για μια στιγμή να αγγίξει σύννεφα.

Κάποτε στις ημέρες του μιλούσε με τον ήλιο,

αστραφτερές ματιές και νύχτες μες στα πέλαγα.

Κάποτε η αγάπη του ήταν σ' αυτόν κοντά,
τη στόλιζε με αγιόκλημα και λευκά φυλαχτά.

Κάποτε το αγόρι μας το χρόνο είχε αναστήσει,

είχε αδράξει χρώματα του Ολύμπου αθάνατα.