Χυλόπιτα

Του όχλου το μαχαίρι λυγίζει κι είναι κρίμα,

οι πειρατές στις μέρες μας γλιτώνουν τη σανίδα.

Η χώρα μας αγροτική κι οι φάρμες της παντού,

βελάζουν απροκάλυπτα οι ανάγκες κοινού νου.

Οι αγώνες μας αιχμάλωτοι σε δείκτες ρολογιών,

σκιάζουν υπολήψεις οι χρόνοι αστικών κουτιών.

Η υπέρβαση ανταρσία διάφανης γραμμής,

ουτοπική πια έννοια μιας ξένης εποχής.

Φιλότιμο, Ελληνισμός κι ο όλεθρος κοντά,

χυλόπιτα στο διάβολο και το αύριο σπαρταρά.