Έργο αξύριστο με υποβολείς
στέκει μεθυσμένο, παραπαίει,
το 'γραψες στο πόδι αποβραδίς
το άφησες να παίζει και να λέει:
"Στη φουρτουνιασμένη σου ευχή
βρίσκουμε δυο κέρματα μονάχα,
αν χτυπάγαμε σε ίσια βράχια
θα γνωρίζαμε την εποχή."
Το μεράκι σου λίγος καπνός
κι ένας ατελείωτος αέρας,
παίζουν τους χορούς τους διαρκώς
στο μυαλό σου σαν αστείο τέρας.
Μισοτελειωμένος, είσαι αργός,
το φανάρι σου είναι σβησμένο,
δε θα στίψεις πέτρα δυστυχώς,
είσαι από απλό χαρτί φτιαγμένος.
Μίλησες στο χρόνο σου αργά,
σ' έχει λησμονήσει πια σαν ξένος,
σε προσπέρασαν μέρη ξανθά,
σου γελάει θάνατος βαμμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου