Απαλό χιόνι σε βουνό Καλοκαιριού
δε σε ξεχνάει η δροσιά του πρωινού,
άφιλτρη νύχτα, αθωωμένη αμαρτία,
μοιάζεις γυναίκα που αφέθηκε στο Δία.
Μα η ομορφιά ραγίζει με κακόβουλες ρωγμές,
τρώει σα σαράκι το χάος τις επιλογές,
φτηνοί ηγέτες με γυαλιστερές στολές
φτύνουν οξύ σε πανάκριβες αρχές.
Χωρίς αίμα και σώμα προσευχές,
χωρίς παράδεισο και κόλαση για ευχές,
δε θα μας χόρευε η ζάλη σταυρωτά,
δε θα υμνούσαμε τους άθλιους στα σκαλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου