Ποια προσμονή θα ανέδυε την άνομη ρωγμή σου,
πώς θα φερόταν τότε άραγε η ωμή αντίληψή σου;
Ο έλεγχος για κυριαρχία οικεί σε ισοπαλία
με τη διαστροφή εντός σου, γράφει το παρελθόν σου.
Υπό ουράνια γκέμια βαστάζεις το παρόν σου,
το δόμησες το μέλλον σου με σκληρή χαραυγή.
Εύσημα για τα πρέπει σου, τα θέλω
και τα έργα σου, τη δύσκολη αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου