Ένα χαμόγελο

Το ξένιό σου κέρασμα υμνώ σε πρώτη πράξη, 

τη φίλιά σου τέχνη ασπάζομαι δίχως τάξη,

μια θεϊκή ανάμειξη ανθρωπίνων βιωμάτων, 

μια άναρχη απάντηση σε πείσμα οικτρών πλασμάτων.

Στου νήματος το ανάγνωσμα, 
στη μοναχή σου τρικυμία,

θαυμάζω τα γοργά σου κύματα, 
μουδιάζω απ' την ωμή σου θλίψη,

πεθαίνω στο βουβό σου δάκρυ, 
ανασταίνομαι σε ένα σου χαμόγελο.

 Της παρουσίας μας το πέρασμα ψιθυρίζει μια κραυγή,

της απουσίας μας το πέταγμα θα μαρτυρά μία αρχή.