Είσαι στο φως του κεριού
που παίζει με το δωμάτιο..
Είσαι στους μύθους που αλληγορικά
σε φωτίζουν..
Είσαι στις λέξεις που βιάζομαι να πω
κι ακόμα στις μύχιες σκέψεις μου..
Είσαι στην πανάρχαια κραυγή
που επιθυμεί διέξοδο..
Είσαι στην ώριμη οδό της
μοναχικής ανάγκης..
Είσαι στον άνεμο της παντοτινής γης..
Είσαι στον ισορροπιστή έρωτα
που βρίσκει πρόσωπο..
Είσαι στη συνείδηση του χρόνου
που ανέλπιστα μου δίνεται..
Είσαι στη συνείδηση του χρόνου
που ανέλπιστα μου δίνεται..
Είσαι τελικά η μοίρα περιγεγραμμένη,
η αλήθεια σε κίνηση..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου