Μιας ανατολής το έργο τρεμοπαίζει στα νερά μας,
δυο λουλούδια και δυο γλάστρες να ζεσταίνουν τη ματιά.
Χθες πρωτάκουσα απ' τα δέντρα ένα στίχο απ' την καρδιά σου,
μια-δυο λέξεις μετρημένες μα μου γέλασαν κρυφά.
Η ζωή μου ραγισμένη ως που φάνηκες εσύ,
σκονισμένες αντιλήψεις κι άλλοι χίλιοι καημοί.
Είσαι άστρο διαλεγμένο στην αιώνια ψυχή,
ανεκτίμητο είσαι δώρο στη μονάκριβη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου