Δείξε μου τη παντοτινή, πολύτιμη λιακάδα,
ταξίδεψέ με μακριά, στην ξακουστή σου έννοια.
Ξέχασε την πικρή μας κοινωνία,
τη δομημένη από σχολικές τάξεις.
Θυμήσου τη βέβαιη αρχή μας,
ακούραστοι κι οι δύο απ' τα δεσμά του χρόνου.
Χάρισέ μου μια τυχαία στιγμή σου,
ας κρατήσουμε την ανθρωπιά που αναδύει
η ανάγκη μας, ας μοιραστούμε την ομορφιά
που αναδεικνύει η ανθρωπιά μας.
Σταμάτησε ο Χάρος να παίζει με τη θάλασσα,
ελεύθερα αγαπιόμαστε σε μέρη Ελληνικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου