Η μοναξιά των λέξεων

Τροφή μασημένη μήτηρ αμάθειας,

ρυάκι που χτυπάει σε δύσκολους βράχους.

Ξανά ανεξέλεγκτη δαιμονική ασάφεια,

πολιτική μανία σαν ώριμο σκιάχτρο.

Ποιός χρόνος αγναντεύει νωχελικά την πτώση σας;

Στενάζει για "ιερό" σκοπό η μάσκα της Αλίκης,

κουτσαίνει ο θεός έρωτας από την κλειδαρότρυπα.

Χωλαίνει η αλλοτρίωση σε υπερμεγέθη λίμα,

αφύσικες περιστροφές σε γυάλα μαυρισμένη.

Ποιός χρόνος αγναντεύει νωχελικά την πτώση σας;

Δεν άκουσες τις νότες τους, δεν άγγιξες τα γέλια,
παρέδωσες τη γυάλα τους χωρίς να θαμπωθείς.

Τη μοναξιά των λέξεων έμεινες να ατενίζεις,
σαν μια αλήθεια τολμηρή που θες να αφουγκραστείς.