Κουράστηκε να εργάζεται το φτωχό μου μαξιλάρι,
χίλιες σιωπές κι αγάλματα κι αν έχει δοκιμάσει,
πήρε εξιτήριο έγχρωμο για να με προσπεράσει,
μα γύρισε κακήν κακώς σαν έμπιστο σκυλί.
Εγώ όμως το ξέχασα, το άφησα στην τύχη,
μόνος κοιμάμαι ξέγνοιαστος χωρίς αυτό ανάγκη,
χωρίς υπερυψώματα και μαλακά εδάφη,
καλύτερα ευθυτενής ξυπνάω την αυγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου