Της ποίησης τ' αγώγια σπουδάζω με πιοτό,
γνωρίζω κόσμο διάφορο σε πρόχειρα αλώνια.
Γυρίζω απ' την ταβέρνα σα μέθυσος σοφός,
τρικλίζοντας μαζί σου με λυμένα τα κορδόνια.
"Είναι η νύχτα άτιμη, είναι η βραδιά ωραία",
ψέλιζα διασκεδάζοντας τη φίνα μου παρέα.
"Δε βλέπω μέλλον στη ζωή, ζωή είναι το παρόν,
το τρυφερό κρασάκι μου, αυτό τρέφει το ον".
Βρήκα δυο φίλους μάλαμα, είσαι και συ ωραία,
μια Καλοκαιρινή βραδιά, τραβάμε για Περαία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου