Είναι φορές που η μοίρα μας αγγίζει το μαράζι,
είναι εποχές που η σκέψη μας πεθαίνει στη στεριά.
Είναι στιγμές που η θλίψη μας πατά σε χίλιους χάρτες,
ενδόμυχα γνωρίζοντας τη δυνατή φωτιά.
Δε χρειάζεται να μείνεις για να μείνει η συντροφιά,
η μνήμη μου θα σε κρατά αιώνια σμιλεμένη.
Μην πειστείς όμως μακριά από την άχνη ζεστασιά,
εκεί ανήκες πάντοτε, θαμπή ή φωτισμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου